یکی از روش های جراحی جدید در پزشکی، عمل لاپاراسکوپی است که تقریبا 20 الی 30 سال است که رایج شده است. در این عمل دیگر احتیاج به برش و باز کردن شکم نیست و با یک برش کوچک در شکم و فرستادن دستگاه لاپاراسکوپی به داخل شکم نواحی داخلی شکم و لگن بررسی می شود. لاپاراسکوپی با دو هدف تشخیص و درمان مورد استفاده قرار می گیرد. لاپاراسکوپی در تشخیص مشکلات مربوط به نواحی داخلی شکم استفاده می شود و بعلاوه می توان علاوه بر مشاهده مشکلات، جراحی های مربوط به درمان را نیز در این روش انجام داد.
عمل لاپاراسکوپی رحم و تخمدان ها
از لاپاراسکوپی برای تشخیص و درمان بیماریها و مسائل مربوط به زنان نیز استفاده می شود. از موارد استفاده آن بررسی و درمان مشکلات مربوطه به رحم و تخمدان ها می باشد. در زیر ناف برش کوچکی ایجاد می شود و لاپاراسکوپ وارد نواحی شکم و لگن می شود و رحم و تخمدان ها به طور کامل بررسی و درمان می شوند.
عمل لاپاراسکوپی و درمان مشکلات رحم و تخمدان ها
• لاپاراسکوپی جهت درمان کیست ها و تومورهای تخمدان ها. • لاپاراسکوپی جهت برداشتن تخمدان ها (اوفورکتومی). • لاپاراسکوپی جهت درمان بارداری های خارج از رحم. • لاپاراسکوپی جهت رفع چسبندگی لوله ها، رحم و تخمدان ها. • لاپاراسکوپی جهت درمان فیبروم های رحم از طریق برداشتن آنها یا مسدود کردن جریان خون متصل به آنها. • لاپاراسکوپی جهت درمان افتادگی رحم. • لاپاراسکوپی جهت برداشتن رحم (هیسترکتومی). • لاپاراسکوپی جهت بستن لوله های فالوپ در افرادی که می خواهند یک روش جلوگیری دائم و کامل داشته باشند. • لاپاراسکوپی جهت تشخیص و درمان ناباروری. • لاپاراسکوپی جهت درمان لایه آندومتریوز رحم از طریق تخریب بافت اندومتر. • لاپاراسکوپی جهت درمان سرطان مانند برداشتن بخشی از غدد لنفاوی برای درمان.
آمادگی های پیش از انجام عمل لاپاراسکوپی
• آزمایشات و عکس برداری های کامل قبل از عمل انجام شود. • بیمار باید به مدت حدود 12 ساعت قبل از انجام عمل لاپاراسکوپی چیزی نخورده و یا نیاشامیده باشد. • اگر فرد داروی خاصی قبل از عمل مصرف کرده است به متخصص اطلاع بدهد. • اگر فردی مواد مخدر مصرف می کند باید متخصص را در جریان بگذارد. • عدم همراه داشتن جواهرات و زیورآلات. • عمل لاپاراسکوپی باید بعد از اتمام دوره قاعدگی باشد.
نحوه انجام عمل لاپاراسکوپی
در این عمل فرد به طور کامل بیهوش می شود. پس از بیهوشی لوله های سوند برای دفع ادرار وارد شکم می شوند. شکم از طریق یک سوزن پر از گاز دی اکسید کربن می شود این کار باعث می شود دیواره شکم از اندام های داخلی فاصله بگیرد. سپس دستگاه لاپاراسکوپ از طریق برش کوچکی که در شکم ایجاد شده وارد شکم شده و شروع به دادن تصاویری شفاف از داخل شکم می کند. سپس بسته به نوع عمل اگر هدف از انجام عمل، تشخیص باشد پس از بررسی کامل عمل پایان می یابد. ولی اگر هدف، درمانی باشد برش های کوچک دیگری نیز ایجاد می شوند تا وسایل مخصوص جراحی نیز وارد شوند و عمل جراحی صورت گیرد. پس از اتمام عمل وسایل خارج و برش ها بخیه می شوند. بسته به نوع عمل افراد می توانند به مدت چند ساعت و یا چند روز پس از اتمام عمل مرخص بشوند.
مراقبت های بعد از عمل لاپاراسکوپی
• بسته به نوع عمل انجام شده، فرد باید به مدت چند روز یا چند هفته استراحت کامل داشته باشد. • مصرف مسکن ها و آنتی بیوتیک های تجویزی جهت جلوگیری از عفونت های احتمالی. • باید از انجام ورزش های سنگین و یا بلند کردن اشیاء سنگین پرهیز شود. • محل برش ها با آب و صابون شستشو داده شوند و سپس خشک و تمیز نگه داشته شوند. • عدم نوشیدن الکل و مواد گازدار حداقل به مدت 24 ساعت بعد از عمل. • عدم رانندگی حداقل به مدت 24 ساعت بعد از عمل. • عدم داشتن رابطه جنسی حداقل به مدت یک هفته. • مصرف غذاهای سبک.
موارد مراجعه سریع به متخصص بعد از عمل لاپاراسکوپی
در صورتی که فرد بعد ازعمل لاپاراسکوپی با علائم خاصی مواجه بشود باید سریعا به متخصص مراجعه کند این علائم عبارتند از:
• تورم، قرمز شدن و یا خونریزی شدید در زخم ها. • داشتن تب و لرز. • داشتن خونریزی شدید در ناحیه واژن. • داشتن تهوع واستفراغ به مدت طولانی. • داشتن مشکل در دفع ادرار. • درد شدید در ناحیه شکم. • سرفه مداوم، تنگی نفس و یا داشتن درد در قفسه سینه. • احساس درد شدید که با مصرف مسکن رفع نمی شود. • داشتن خونریزی بیش از حد در قاعدگی.
عوارض عمل لاپاراسکوپی رحم و تخمدان
عفونت مثانه و آسیب های پوستی از عوارض جانبی رایج این عمل می باشند. عوارض مشکل سازی که به ندرت احتمال دارد پیش بیایند عبارتند از:
• امکان آسیب رسیدن به اعضا مجاور مانند روده ها، مثانه و کبد. • ایجاد واکنش های آلرژیکی. • ایجاد آسیب های عصبی. • ایجاد لخته خون. • خونریزی و آسیب به عروق شکم. • ایجاد مشکلات ادراری. • ایجاد مشکلات مربوط به بیهوشی.
مزایای عمل لاپاراسکوپی
• دوران نقاهت کوتاهتر و بهبودی سریعتری دارد. در نتیجه باعث می شود فرد سریعتر به زندگی روزمره خود بازگردد. • داشتن میزان درد کمتر نسبت به عمل های باز. • موجب کاهش احتمال دچار شدن به عفونت ها. • ترخیص سریع از بیمارستان. • کاهش میزان هزینه های داروها و مسکن ها. • دادن یک دید بهتر به متخصص، هنگام جراحی در نتیجه ایجاد یک جراحی بهتر و دقیق تر. • عدم ایجاد برش های وسیع بر روی شکم. در نتیجه باعث زیبا ماندن ظاهر شکم می شود. • باعث عدم ایجاد چسبندگی می شود. • باعث عدم ایجاد فتق می شود.
اگر باردارید و زایمان طبیعی را برای به دنیا آوردن کودکتان انتخاب کرده اید بهتر است با تمام مراحل ریز به ریز این نوع زایمان آشنا شوید و با آگاهی کامل این کار را انجام دهید.
زایمان یک امر فیزیولوژیک و کاملاً طبیعی است که براساس پاره ای فعالیتها و تغییرات منظم طبیعی که خود به خود انجام می شود شروع می گردد. در ادامه توضیحات تمام و کمالی در مورد زایمان طبیعی و هرآنچه باید درمورد آن بدانید ارائه شده است .
فرآیند زایمان و تولد به سه مرحله تقسیم می شود:
مرحله اول زمانی شروع می شود که انقباضات شروع شود و باعث ایجاد تغییرات پیشرونده در گردن رحم می شود و زمانی که گردن رحم زن به طور کامل باز می شود، به پایان می رسد.
این مرحله به دو بخش تقسیم می شود:
درد و تلاش اولیه: رحم شما به تدریج تحت تاثیر قرار می گیرد (از بین می رود) و گسترش می یابد (باز می شود).
درد و تلاش فعال:رحم شما به سرعت گشاد می شود، و انقباضات طولانی تر، قوی تر و نزدیک تر می شوند. مردم اغلب به بخش آخر تلاش فعال به عنوان گذار اشاره می کنند.
مرحله دوم تلاش وقتی شروع می شود که رحم شما کاملاً گشاد شده و با زایمان نوزاد پایان می دهید، گاهی اوقات به عنوان “هل دادن” از آن نام می برند.
مرحله سوم درست بعد از تولد نوزاد شما شروع می شود و با تحویل جفت به پایان می رسد.
مرحله اول زایمان طبیعی:
مرحله اول زایمان، طولانی ترین مرحله است و شامل سه مرحله است:
فاز زایمان اولیه – زمان شروع تلاش تا زمانی که دهانه رحم به 3 سانتیمتر عریض تر شود.
فاز کار فعال – از 3 سانتیمتر ادامه دارد. تا زمانی که دهانه رحم به 7 سانتیمتر افزایش یابد.
فاز گذار – از 7 سانتیمتر ادامه دارد. تا زمانی که دهانه رحم به طور کامل به 10 سانتیمتر افزایش یابد.
هر مرحله با احساسات مختلف و چالش های فیزیکی مشخص می شود. به آن به عنوان یک ماجراجویی بزرگ با برخی از دستورالعمل های مهم فکر کنید.
در طی این مرحله باید سعی کنید آرام بگیرید. لازم نیست که به بیمارستان یا مرکز زایمان بروید، سعی کنید از راحتی محیط آشنا در خانه لذت ببرید. اگر تلاش اولیه در طول روز رخ می دهد، کارهای ساده ای در اطراف خانه انجام دهید.
خود را مشغول نگه دارید در حالی که انرژی خود را حفظ می کنید.مقدار زیادی آب بنوشید و وعده های کوچکی از غذا را بخورید. زمان انقباض خود را حفظ کنید.
اگر تلاش و درد اولیه در طول شب شروع شد، خوب است که سعی کنید کمی استراحت کنید، اگر قادر به خوابیدن نیستید، بر روی انجام برخی فعالیت های انرژی بخش و امید بخش مثل تمیز کردن کمد کودکتان، بسته بندی کردن کیف تان، یا گذاشتن ناهار در کیسه برای روز بعد تمرکز کنید.
انتظار چه چیزی را باید داشته باشید:
-تلاش و درد اولیه تقریباً 8 تا 12 ساعت طول می کشد.
-رحم شما تا 3 سانتیمتر باز خواهد شد.
-انقباضات 30 تا 45 ثانیه طول می کشد و به شما 5 تا 30 دقیقه استراحت بین انقباضات روده ها را می دهد.
-انقباضات معمولاً خفیف و کمی نامنظم است اما به تدریج بیشتر و بیشتر می شود.
-انقباضات می تواند احساس درد در کمر، گرفتگی عضلات شکم و فشار و سفت شدن در ناحیه لگن را داشته باشد.
-کیسه آب شما ممکن است پاره شود- این پارگی کیسه آمنیوتیک است و می تواند در هر زمانی در مرحله اول زایمان و درد اتفاق بیفتد.
زمانی که درد را تجربه می کنید، به این موارد توجه کنید:
-شدیدتر شدنش
-پیروی از الگوی مرتب
-بیشتر طول کشیدن
-به هم نزدیک تر شدن
زمانی که کیسه آب شما پاره می شود (گسیختگی کیسه آمنیوتیک)، موارد زیر را یادداشت کنید:
حالا وقت آن رسیده که شما به بیمارستان یا مرکز زایمان بروید. در بخش بارداریو زایمان که انقباضات شما قوی تر، طولانی تر و نزدیک تر به هم خواهد بود، بسیار مهم است که شما حمایت گر زیادی داشته باشید. هم چنین زمان خوبی است که تکنیک های تنفسی خود را شروع کرده و چند تمرین تمدد اعصاب بین انقباضات روده ها را امتحان کنید.
شما باید در طول این زمان وضعیت خود را تغییر دهید، ممکن است بخواهید پیاده روی کنید یا حمام گرم بگیرید. به نوشیدن زیاد آب ادامه دهید و به صورت مرتب ادرار کنید.
باید انتظار چه چیزی را داشته باشید:
-زایمان و درد فعال در حدود 3 تا 5 ساعت طول می کشد
–دهانه رحم شما از 4 سانتی متر تا 7 سانتیمتر رشد خواهد کرد
-طول این مرحله حدود 45 تا 60 ثانیه با طول 3 تا 5 دقیقه طول خواهد داشت
-احساس تان قوی تر و طولانی تر می شود
-این معمولاً زمانی است که باید به بیمارستان یا مرکز زایمان سر بزنید
نکاتی برای طرف پشتیبان (بخصوص همسر) در زایمان طبیعی:
-به او اطمینان خاطر بدهید
-شکم او را ماساژ دهید
-مسیر انقباضات را پی گیری کنید (اگر پایش کنترل شود, ببینید ماشین چگونه کار می کند)
-با او تکنیک های تنفس را مرور کنید
-به او کمک کنید که راحت باشد.
-به او یادآوری کنید که زیاد موقعیتش را عوض کنید (با او به پیاده روی بروید یا حمام کنید)
-حواس پرتی از کار مانند موسیقی, خواندن یک کتاب یا بازی کردن یک بازی کارت ساده
اگر با تمام این اتفاقات به شما پاسخ نمی دهد، پس حتما مشکلی وجود دارد.
مرحله گذار در زایمان طبیعی:
چه باید کرد:
در طی این مرحله, مادر به شدت به شخص پشتیبان خود تکیه می کند. این مهم ترین مرحله است, اما کوتاه ترین مسیر نیز هست. سعی کنید به ” یک انقباض در زمانی ” فکر کنید (اگر انقباضات به هم نزدیک باشند, انجام آن سخت است). به یاد داشته باشید که تا پیش از این آمده اید, و زمانی که احساس نیاز به فشار می کنید, به عرضه کننده مراقبت های بهداشتی خود بگویید.
چه باید کرد:
-انتقال در حدود 30 دقیقه تا 2 ساعت طول می کشد
-گردن رحم 8-10 سانت باز می شود
-انقباضات در این فاز حدود 60 تا 90 ثانیه با فاصله 30 ثانیه تا دو دقیقه استراحت بین آنها ادامه خواهد داشت
-انقباضات طولانی, قوی, شدید هستند و می توانند همپوشانی داشته باشند
-این سخت ترین مرحله است اما کوتاه ترین مسیر خواهد بود
-پیش از این هم در بخش بارداری و زایمان اشاره کردیم که ممکن است که گرگرفتگی, سرما, تهوع, استفراغ و یا گاز را تجربه کنید
تولد کودک شما تجربه ای منحصر به فرد است. هیچ 2 زایمانی یک سان نیستند و هیچ راهی برای پیش بینی صحت کلی نحوه زایمان شما وجود ندارد، با این حال, ما می توانیم مراحلی را که طی زایمان و آنچه که عموماً انتظار دارید را پیش بینی کنیم.
مرحله دوم زایمان شامل هل دادن و زایمان نوزاد می شود، تا این لحظه, بدن شما تمام کارها را برای شما انجام داده است. اکنون که گردن رحم کاملاً گشاد شده است و به 10 سانت رسیده, زمان آن است که کمک کنید.
و باید انتظار چه چیزی را داشت:
-مرحله دوم می تواند از 12 دقیقه تا 2 ساعت طول بکشد.
-انقباضات رحمی در فواصل زمانی 45 تا 90 دقیقه با استراحت 3-5 دقیقه بین هر انقباض به طول انجامد.
-شما یک میل طبیعی قوی برای هل دادن خواهید داشت.
-در راست روده تان فشار زیادی احساس خواهید کرد.
-احتمال دارد که شما یک دفع مدفوع یا ادرار خفیف داشته باشید.
-سر کودک شما در نهایت مشخص خواهد شد (قابل مشاهده خواهد شد).
-احساس سوزش و گزش را حس خواهید کرد.
-هنگام زایمان به ارایه دهنده خدمات درمانی گفته می شود که فشار نیاورید.
و چه باید کرد:
-از جاذبه به نفع خود استفاده کنید.
-فشار را فشار دهید.
-کف لگن و ناحیه مقعد را شل کنید.
-استراحت کنید تا به قدرت خود برسید.
-از یک آینه برای مشاهده پیشرفت خود استفاده کنید (این می تواند بسیار دلگرم کننده باشد!).
-از تمام انرژی خود برای هل دادن و زور زدن استفاده کنید.
-اگر سر کودک شما ظاهر نشده یا به عقب برگشت, ناامید نشوید (این فرآیند می تواند دو گام به جلو بردارد و یک گام به عقب).
-به او کمک کنید تا راحت باشد. در صورت در دسترس بودن, کمپرس یخ به او بدهید.
-تشویق, تشویق, تشویق!
– او را از طریق انقباضات اش راهنمایی کنید.
-با گفتن اینکه چه کاری می کند به او دلگرمی دهید.
-اگر عصبانی شده یا احساساتی شده ناراحت نشوید.
کودک شما چه کاری می کند:
در حالیکه شما در حال تجربه عمل زایمان هستید, کودک شما قدم های خاصی برای ورود به این دنیا برمی دارد. سر کودک به یک طرف می چرخد و چانه اش به طور خودکار روی سینه اش قرار می گیرد، تا پشت سر بتواند راه را پیش ببرد.
زمانی که کاملاً رحم گشاد شده باشد, سر کودکتان راه را هدایت می کند و سر و بدن او هنگام ورود به واژن, شروع به برگرداندن می کنند.سپس سر کودکتان شروع به پدیدار شدن از طریق دهانه واژن خواهد کرد.
زمانی که سر کودک شما بیرون است، سر و شانه ها دوباره به سمت شما تغییر خواهند کرد و به کودک اجازه می دهد که به راحتی از خانه اش خارج شود.
-به خاطر داشته باشید که نوزاد شما به مدت نه ماه در کیسه پر از مایع آمنیوتیک زندگی می کرد.
پس از انقباضات و گذر از مجرای بسیار باریک زایمان، کودک ویژگی های زیر را نشان خواهد داد:
-سر کج شده
-پوشش ونیکس ( ماده ای پنیری که جنین را در رحم پوشانده)
-چشم های پف آلود
-پشمالو (موهای زیبای کرک دار که شانه ها، پشت، پیشانی و معبد را پوشانده است)
-اندام های جنسی بزرگ
سومین مرحله در زایمان طبیعی:
تحویل جفت.
مرحله سوم زایمان جفت و کوتاه ترین مرحله است. زمانی طول می کشد تا جفت شما از 5 تا 30 دقیقه متغیر باشد.
انتظار چه چیزی را داشته باشید:
بعد از زایمان نوزادتان، متخصص مراقبت سلامت شما به دنبال انقباضات کوچک است تا دوباره شروع شود. این انقباض که در بخش قبلی بارداری و زایمان نشان می دهد که جفت شما از دیوار رحمی جدا می شود و آماده است که تحویل داده شود.
ممکن است با ماساژ به رحم خود اعمال شود و بندناف به آرامی کشیده شود. در نتیجه، تحویل جفت انجام خواهد شد. ممکن است بعد از زایمان جفت، لرزش شدید و لرزیدنی را داشته باشید. این یک نشانه مشترک است و دلیل نگرانی نیست.
پس از اتمام مراحل زایمان، شما برای چند ساعت بعد تحت نظارت قرار می گیرید تا مطمئن شوید که رحم به منقبض شدن ادامه می دهد و خونریزی بیش از حد نیست. حالا باید آرام باشید و از نوزاد کوچک خود لذت ببرید.
مزایای زایمان طبیعی چیست؟
یک رویکرد طبیعی و بدون دارو برای زایمان و تولد برای شما بهتر است اگر می خواهید تا آنجا که ممکن است کنترل بدن خود را داشته باشید و حداقل مداخلات روتین مانند پایش مداوم الکترونیکی را کنید.
اگر شما این مسیر را انتخاب کنید، پتانسیل درد و ناراحتی به عنوان بخشی از زایمان را قبول خواهید کرد. اما با آمادگی و حمایت مناسب، زنان اغلب احساس قدرت می کنند و به طور عمیق از زایمان طبیعی راضی هستند.
در اینجا مزایا عبارت اند از:
بیشتر تکنیک های زایمان طبیعی تهاجمی نیستند، بنابراین پتانسیل کمی برای آسیب و یا عوارض جانبی برای شما و یا نوزادتان وجود دارد.
بسیاری از زنان در طی زایمان احساس قدرت قوی دارند و بعد از آن حس موفقیت دارند. با وجود تحمل درد، بسیاری از آن ها گزارش می دهند که بار دیگر این گزینه را انتخاب خواهند کرد. برای بعضی از زنان، مسئول بودن کمک می کند تا ادراک خود را از درد کاهش دهند.
بدون از دست دادن احساس یا هشیاری. شما می توانید آزادانه به اطراف حرکت کنید و موقعیت هایی را پیدا کنید که به شما کمک می کند در طول زایمان راحت بمانید. و در عین حال شما قادر خواهید بود که در فرآیند تحویل، زمانی که زمان بگذارید تا کودک خود را بیرون بکشید، شرکت کنید.
شما به احتمال کمتری از زنانی که نیاز به مداخله دارند مثل اکسیتوسین (پیتوسین) برای وادار کردن ماهیچه های قوی تر, مثانه و یا یک دستگاه پخش خلا و یا یک دستگاه انیر جراحی استفاده کنید.
شریک شما می تواند در این فرآیند دخیل باشد، چون با هم کار می کنید تا دردتان را مدیریت کنید.
شما می توانید تمرینات تنفسی، تجسم و خودپیمانگری را که در طول زایمان و بعدا یاد می گیرید استفاده کنید. بسیاری از مادران جدید خود را در روزهای اولیه شیردهی و مقابله با ناراحتی پس از زایمان و یا در زمان هایی که مراقبت از یک نوزاد به خصوص استرس زا است، پیدا می کنند.
